Nguyễn Phúc Cảnh

Nguyễn Phúc Cảnh (født 6. april 1780, død 20. mars 1801) var den eldste sønnen til den vietnamesiske prinsen Nguyễn Phúc Ánh, den senere keiser Gia Long.

Nguyễn Phúc Cảnh
Født6. apr. 1780Rediger på Wikidata
Gia Dinh
Død20. mars 1801Rediger på Wikidata (20 år)
BeskjeftigelseKronprins Rediger på Wikidata
FarGia Long
MorEmpress Thua Thien
Søsken
25 oppføringer
Minh Mạng
Nguyễn Phúc Tấn
Nguyễn Phúc Đài
Nguyễn Phúc Quang
Nguyễn Phúc Hy
Nguyễn Phúc Bính
Nguyễn Phúc Phổ
Nguyễn Phúc Chẩn
Nguyễn Phúc Quân
Nguyễn Phúc Cự
Nguyễn Phúc Mão
Nguyễn Phúc Ngọc Châu
Nguyễn Phúc Ngọc Quỳnh
Nguyễn Phúc Ngọc Anh
Nguyễn Phúc Ngọc Trân
Nguyễn Phúc Ngọc Xuyến
Nguyễn Phúc Ngọc Ngoạn
Nguyễn Phúc Ngọc Nga
Nguyễn Phúc Ngọc Cửu
Nguyễn Phúc Ngọc Nguyệt
Nguyễn Phúc Ngọc Ngôn
Nguyễn Phúc Ngọc Vân
Nguyễn Phúc Ngọc Khuê
Nguyễn Phúc Ngọc Cơ
Nguyễn Phúc Ngọc Thành
BarnNguyễn Phúc Mỹ Đường
Nguyễn Phúc Mỹ Thùy
NasjonalitetVietnam

Som syvåring gjorde han en berømt reise til Frankrike sammen med den katolske geistlige misjonæren i Vietnam Pigneau de Béhaine som ledd i forsøk på en avtaleinngåelse mellom Frankrike og Vietnam. Versaille-avtalen mellom de to land ble inngått 21. november 1787. Béhaine signerte på vegne av Vietnam.[1]

Cảnh ville vært den legitime arvingen til den vietnamesiske tronen etter sin far, men døde før faren og ingen av hans etterkommere kom på tronen da Gia Long i stedet valgte en halvbror av Cảnh.

Referanser rediger

  1. ^ Hien V. Ho: A Prince, A Missionary and Three RevolutionsAdvite.com, hentet 2. september 2012