Tu bandera es un lampo de cielo

Tu bandera es un lampo de cielo (Ditt flagg er et himmelsk lys) er nasjonalsang i Honduras. Den ble godkjent i 1915 etter presidentdekret 42 i 1915. Teksten på sju vers og refreng er skrevet av Augusto Constancio Coello og melodien er av Carlos Hartling.

Tu bandera es un lampo de cielo. Instrumentalversjon framført av United States Navy Band

I sin helhet er hymnen en kort kronologi av Honduras historie. Hymnen består av refrenget og syv soloer. For offisielle akter er det kun refrenget og den syvende som synges. Refrenget, som synges før og etter den syvende soloen, er en beskrivelse av Honduras' viktigste nasjonale symboler, flagget og våpenskjoldet. Det åttende verset er en patriotisk oppfordring til plikt til honduranere for å forsvare flagget og nasjonen.

Innen honduranere fullfører sitt sjette år av grunnskoleutdanning, vil de ha lært utenat og blitt lært betydningen av alle åtte strofene. Uoffisielt kalles hymnen noen ganger "Tu bandera es un lampo de cielo" (spansk for "Ditt flagg er en himmelens prakt") som også er den første linjen i refrenget. For eksamener på ungdomsskolen, videregående skole, universitetet eller en annen type eksamen, vil det bli gjort en eksamen basert på et spørreskjema av nasjonalsangen.

Sangtekst

Offisielle spanske tekster	Norsk oversettelse
Coro Tu bandera, tu bandera es un lampo de cielo Por un bloque, por un bloque de nieve cruzado; Y se ven en su fondo sagrado Cinco estrellas de pálido azul; En tu emblema, que un mar rumoroso Con sus ondas bravías escuda, De un vulkan, de un vulkan tras la cima desnuda Hay un astro, hay un astro de nítida luz.	Refreng Ditt flagg er en himmelens prakt Krysset med et snøbånd; Og det kan sees, i dets hellige dyp, Fem lyseblå stjerner. I ditt emblem, som er et røft hav Med sine ville bølger beskytter, Bak den nakne toppen av en vulkan, En stjerne skinner sterkt.
India virgen y hermosa dormías De tus mares al canto sonoro, Cuando echada en tus cuencas de oro El audaz navegante te halló; Y al mirar tu belleza extasiado Al influjo ideal de tu encanto, La orla azul de tu espléndido manto Con un beso de amor consagró.	Som en indisk jomfru har du sovet, Lullet av den resonerende sangen fra dine hav, Når, satt i dine gylne daler, Den dristige navigatøren fant deg; Og ved å se, henført, din skjønnhet, Og føler din fortryllelse, Han dedikerte et kjærlighetskyss til den blå falden av din praktfulle kappe.
De un país donde el sol se levanta, Mas allá del Atlante azulado, Aquel hombre te había soñado Y en tu busca a la mar se lanzó. Cuando erguiste la pálida frente, En la viva ansiedad de tu anhelo, Bajo el dombo gentil de tu cielo Ya flotaba un extraño pendón.	Fra et land der solen står opp, bortenfor det blå Atlanterhavet, Den mannen som hadde drømt deg På jakt etter deg skjøt han til sjøs. Når du løftet den bleke pannen, I ditt håps livlige angst, Under den milde kuppelen på himmelen din Har allerede svøpt et merkelig banner.
Era inutil que el indio tu amado Se aprestara a la lucha con ira, Porque envuelto en su sangre Lempira, En la noche profunda se hundió; Y de la épica hazaña, en memoria, La leyenda tan sólo ha guardado De un sepulcro el lugar ignorado Y el severo perfil de un peñón.	Det var ubrukelig at din elskede indianer Skyndte seg inn i kampen med harme, Fordi, dekket med blodet hans, Lempira, I den dype natt sank han; Og om heltedåden, til minne, Legenden alene har holdt En grav på et glemt sted, Og den alvorlige profilen til en fjelltopp.
Por tres siglos tus hijos oyeron El mandato imperioso del amo; Por tres siglos tu inútil reclamo En la atmosfera azul se perdió; Pero un día gloria tu oído Percibió, poderoso y distante, Que allá lejos, por sobre el Atlante, Indignado rugía un León.	I tre århundrer hørte barna dine Mesterens keiserlige mandat; I tre århundrer er din ubrukelige klage I den blå atmosfæren gikk tapt Men en strålende dag ditt øre Oppfattet, kraftig og fjern, At der, langt borte, over Atlanterhavet, Indignert brølte en løve.