August Eduard Erkes (opprinnelig Agostino Edoardo Erkes; født 23. juli 1891 i Genova i Italia, død 2. april 1958 i Leipzig i Tyskland) var en tysk sinolog.

Eduard Erkes
Født23. juli 1891[1]Rediger på Wikidata
Genova
Død2. apr. 1958Rediger på Wikidata (66 år)
Leipzig
BeskjeftigelseHistoriker, universitetslærer, sinolog Rediger på Wikidata
Utdannet vedUniversitetet i Leipzig
Doktorgrads-
veileder
August Conrady
EktefelleAnna-Babette Conrady-Erkes
PartiSozialistische Einheitspartei Deutschlands
Sozialdemokratische Partei Deutschlands
NasjonalitetTyskland
GravlagtSüdfriedhof Leipzig
Medlem avDet saksiske vitenskapsakademiet (1950–) (ordinær medlem)

Eduard Erkes (Agostino Edoardo Erkes) ble født inn i en kjøpmannsfamilie i Genova i 1891. I 1906 flyttet familien til Tyskland.

Eduard Erkes habiliterte sig som doktor i 1917 ved Universität Leipzig. Han ble en eksponent for Leipzigskolen innen tysk sinologi, en retning som utsprang fra Georg von der Gabelentz og fra Erkes’ lærer og svigerfar August Conrady. I 1919 ble Erkes med i partiet SPD og ble ateist.

Han nådde ikke frem som professor i 1925; det var først i 1928 han fikk professorat. Få år etter, i 1933, bla han og hustruen Anna-Babette Erkes-Conrady ilagt yrkesforbud. Det varte til nasjonalsosialismen var over, etter annen verdenskrig i 1945. Da ble han ekstraordinær professor, og fra april 1947 ordentlig professor for østasiatisk filologi ved Universität Leipzig. Han foreleste også ved Humboldt-universitetet i Berlin og ble senere leder for Museum für Völkerkunde i Leipzig.

Verker i utvalg rediger

  • Gelber Fluß und Große Mauer. Reise durch Chinas Vergangenheit und Gegenwart. Leipzig, Brockhaus, 1958.
  • Geschichte Chinas von den Anfängen bis zum Eindringen des ausländischen Kapitals. Berlin, Akademie-Verlag, 1956, ²1957.
  • Neue Beiträge zur Geschichte des Choukönigs Yu. Berlin, Akademie-Verlag, 1954.
  • Die Entwicklung der chinesischen Gesellschaft von der Urzeit bis zur Gegenwart. Berlin, Akademie-Verlag, 1953.
  • Das Problem der Sklaverei in China. Berlin, Akademie-Verlag, 1952.
  • Der schamanistische Ursprung des chinesischen Ahnenkults. Sinologica 2, 1950.
  • Die Geschichte Chinas. Berlin, Volk und Wissen, 1948.
  • China und Europa. Kontrast und Ausgleich zweier Weltkulturen. Leipzig, Volk und Buch, 1947.
  • Gestaltwandel der Götter in China. Forschungen und Fortschritte 21–23, 1947.
  • Mystik und Schamanismus, Artibus Asiae 8, 1945.
  • Das Schwein im alten China. Monumenta Serica 1, Henri Vetch, 1942.
  • The God of Death in Ancient China. T’oung Pao 25, 1939.
  • Zur Sage von Shun, T’oung Pao 34, 1939.
  • Arthur Waley’s Laotse-übersetzung. Hadl, 1935.
  • Zur ältesten Geschichte des Siegels in China. Gutenberg, 1934.
  • Spuren chinesischer Wertschöpfungsmythen. T’oung Pao 28, 1931.
  • Die Götterwelt des alten China. Der Weltkreis 5/6, 1930.
  • Der Totemismus bei den Chinesen und ihren Stammverwandten. Weule Festschrift, Leipzig 1929.
  • Chinesisch-Amerikanische Mythen Parallelen. T’oung Pao 24, 1926.
  • Wie Gott erschaffen wurde. Jena, Urania-Verlags-Gesellschaft, 1925.
  • Buch und Buchdruck in China. Gutenberg-Festschrift, 1925.
  • Chinesische Literatur. Breslau, Ferdinand Hirt, 1922.
  • Chinesen. Leipzig, Dürr & Weber, 1920.
  • China. Gotha, F. A. Perthes, 1919.
  • Das Weltbild des Huai-nan-tze. Berlin, Oesterheld, 1918.
  • Japan und die Japaner. Leipzig, Veit, 1915.
  • Altchinesische Beschwörungsgedichte. Das "Zurückrufen der Seele" (Chao-Hun) des Sung Yüh. Leipzig, 1914.

Referanser rediger

  1. ^ Gemeinsame Normdatei, GND-ID 172064406, besøkt 17. oktober 2015[Hentet fra Wikidata]

Eksterne lenker rediger